Þimdi ne vakit kapimi calsa zaman Hesabini vermekten utandigim hikayelerim, Ve basim dik dillendirdigim savaslarim oldu meydanlarda. Gecmisi silmeye,kalan yarabereleri de kapatmaya meyilli bir insan silüetiyken; Zamani bir saat geriye almak!
Zamani diyesim geliyor, Ah o zamani! Bir geri alabilme sansimizin olduðu, Henüz kirlenmemisken ellerimiz, Kalbimiz girmemisken tadilatlara, Yaraberelerin yalnizca düstügümüzde can yaktigi, Hani fahiseye dönüsmemisken umutlarimiz! Keske ler sarmamisken dilimizi, Fotograflarin üzerindeki anilara ölüm girmeden, Ve bu kadar can yakmamisken teknoloji. Hicbir özlem bakislarimizin ferini soldurmadan hani!
Hayat kavgasinda can vermeden, Tek basina savasmadan,yorgun düsmeden tebessümlerimiz. Cani ceker diye etrafimizin, Gizli sakli yedigimiz yemeklerdeki kadar masum. Sahi mümkünmüdür? Bu kadar kayip vermemisken yasamak ugruna. Ve ölüm nedir bilmezken kücücük bedenimiz. Sahi mümkünmüdür? Zamani bir saat degil de,bir ömür geriye almak!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlknurHavin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.