VEDA

Bir haziran akþamýnda,teninin sýcaklýðýnda kavurluyorken gözlerim
Karaköy den Kadýköy e ömrümün en kýsa,gözlerimin en uzun yolculuguydu
Bu derde düþeli...
Say ki yarattýðýn dil yaralarýna kabuk baðlayaným
Say ki suskunum geceden
Gözcukurlarýnda boðulan,
Henüz dile getirilmemiþ kelimelerinim þimdi
Say ki sek rakýnda buz,istemediðin tuz
Kelimeler kifayesiz,sözcükler eðreti...
Heybeli de ölüm çýðlýklarý,
kanser sancýsý çekiyor arnavut kaldýrýmlarý
Bedenim babamýn soðukluðunu hisseder gibi.
Þimdi diyorum bu vakitler;
Yeni camii üzerinde dans eden martýlarýn süzülüþünde unutmusken,kimsesizliðimi
Yorgun ve hasta bedenine dokunduðum her an içime sinen
Ölüm korkusu bekleyiþi
Say ki yorgunum inceden...
Say ki adý konulmamýs bir sehiriz þimdi
Bir þehiriz senle biz artýk,de ki Kýz Kulesi kadar savunmasýz
Diyeyim ki vefa kadar unutulmuþ semt naðmeleri!
Say ki uykusuzluðun,say ki agrýyan kolun
Say ki sessizim niceden...
Sosyal Medyada Paylaşın: