bu gece yarısı/şehri soyuyorum teninden..

Kokun, ciðerlerime
hücrelerime kadar iþliyor
kemiðe giren vida gibi
bu kentin lambalarý altýnda
yüzünü düþ/ündüðümde
ve yaslan
uslan sen boþluklarýmýza...

biliyorum,
perdelerin kapalý
biliyorum,
aydýnlýktan korunmak için tüm çaban
yangýnda ilk kurtaracaklarýnýn
listesi içinde var mýyým?
eþyalarýn ve renklerin ki
sahi hangisi daha kötü...

tekrarý olmayan rüyalar gibisin
topla daðýtmýþ olduðun çocukluðunu
erken kalktýðýn sabahlarda
ve bil ki
her sabah,
odama taþan yaþama telaþlarýnýn
elektriðine çarpýlýyorum
sana ýslak teminle...

parmaklarýmýn arasýndan
kaçýp gidiyor zam/AN
bilerek ardýndan gitmeyeceðimi ki
kelimelerinin saðanaðýndayým

sana sussam
sana sus(a)sam
boðulacaðýmý bil/iyorum...

yosunlu,
durgun ve yorgun olmayan
limanlarýn arayýþýnda
Ýç/sel savaþlarýnda esir düþmüþ
yorgun yüreðim ki
dünyanýn ortasýnda
trotuar taþlarýndan kurulu
þehrin berduþ evsizi...

ve bil ki sevgili;
kelimelerimle batarken denizine
yaralanýrken harf harf
ve gülerken
delirirken týrnak iþaretlerinde
sahte mutluluklarla
su-su-yo-rum þimdi...

su-su-yo-rum
sesim cümle olup sana düþüyor
sana dönüþüyor

bi/liyorum...

þimdi yataðýnda yalýnayak
bentlerine akýyorsun
ve çoðaltýyorsun kendini özenle ki
ben, þehrin kenar süslerine dönüþen
silik ýþýklarý altýnda seni bulabileceðin
köstebek deliklerini arýyorum...

ve gül kokulu teninin üzerinde
seni açacak
terinde iþlenebilecek harfleri topluyorum
ýslak/sahilinden...

Frigya mezarlarý gibi
gizli deliklerindeyken sen
elimde parmak aralarýma damlamýþ mumla
patikalarýndan/kýyýlarýndan ve kuytularýndan
sana geçitler arýyorum
içine girip büyümek
büyümek
büyümek adýna ki
umursamadan yürüyorum
geceden/sabaha...

ve bil ki sevgili;
kirpiklerinden
çýplak bir melodi yayýlýyor sessizliðe/
sensizliðe
bil/iyorum
asla baðýþlamadýn beni
göðüs uçlarýndaki uçurumlarýnýn çizgisinde ki
yaþamdan alýkoymadan beni
býrakýrken sessiz/sensiz

sen;
yüreðimi kaplayan bu korkuya
kanýmýn akmasýna izin veren kadýn

kadýným...

senin yüreðine akýyorum
kelimelerimin týnýsýndan
vazgeçerek delilenmelerimden
densizliklerimden
avuç içlerinde izler býrakýyorum

t-aný diye

yüryüreðim, aklýma el verdiðince ki
ayva göbeðinin ortasýnda duruyorum

(gül/düm..n’densiz ve yersiz)

bir çocuðun kahkahasýnda
geceye bulanýrken gün
kokun düþüyor burnuma
üþüyorum...

týrmanýrken doruklarýna
dibini görmediðim karanlýklarýna
iniyorum/ýslak ki
umuttun/
unuttum teninde daðýlan þifreleri...

sahi
kelimelerin çýkardýðý
ýslak sesi duy/uyormusun
çocuk parklarýnýn
sessizliði kanýksayýþý gibi
bu gece yarýsý
þehri soyuyorum teninden ki
sen bendin/benimdin

(var) olmasaydýn,
(var) olmazdým...





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: