Þimdi þuracýkta Býraksam gündüzü tek baþýna Sokaklar bilenir Ruhum buhar olur. Gökyüzü benim gözlerim olup Hiç damla deðmemiþ çatýlara saldýrýr. Kurumuþ bir çiçek farkýna varýr Teþekkür de eder.
Sonbahar olup, solundan eserim Saçlarýnla sohbetim uzun da sürmez Dost edinirim kurumuþ yapraklarý. Ve ihanetleri ardýmdan ölen.
Aðýr mý geldi, kalabalýk mý dünya Bilmiyorum gökyüzü benimdir. Ve biraz da onlarýn yani kuþlarýn Göðün süsü komþularým.
Geceler biraz daha yaþlý þimdi Soluklar biriktirdim bedenime Ben bileyim diye anlam ettim yüzünü Hayalime ve hiç doðmayan güneþe.
Çarem de olsa beklemem dönerdim Seni gören uzak bir köþebaþýndan yardým alýp Oracýkta öderdim borcumu geleceðe Ve gömerdim kalbimi.
Dönüp gitmek için Kapardým gözlerimi Dudaklarýmý mühürlerdim.
Nasýlsa Öyle de yoksun, böyle de... Nasýlsa Öyle de var efkar, böyle de...
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
seng Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.