Kendimi görüyorum aðaçlarýn kýzýlýnda. Ve yapraklarýn sarýsýnda Sonra, Yapraklarýn birer, birer ikiþer topraða dökülüþünde Yazdan kalma bir günde Esen yelde yapraklar yerlerde savururken Kara, kara bir þeyler düþünüyorum, Ilýk bir yel, dolaþýrken saçlarýmýn arasýnda.
Bu mevsim, Bana çocukluðumu ve ne çok þeylerimi hatýrlatýyor. Biraz ilerimde neþe içinde, Parkta kendi, kendine oynayan çocuklara bakarken, ne çok þeyler düþünüyorum. Ve içimde neden olduðunu bilmediðim bir burukluk hissediyorum nedense. Çocuklardan, Kimi topunu koþturuyor, Kimi koþuyor. Kiminin, elinde bir ip hoplayýp duruyor. Neþe içinde. Bu yazdan kalma bir günde.
Onlara bakýyorum bakmasýný ama Yine de bir hüzün var içimde Yaþlýlýðýmdan’ mýdýr, yoksa anýlarýmdan’ mýdýr anlayamýyorum nedenini. Gözlerim dalýp, dalýp giderken geçmiþe birþeyler karalamak istiyorum ama, Oynayan çocuklardan alamýyorum gözlerimi. Onlar geleceðin büyükleri. Onlardýr geleceðimizin idarecileri. Baktým… Hepside, maþallah, cin gibi Iþýl, ýþýl parlýyor, her birinin gözleri. Þanslý çocuklar bunlar, þanslý, Belliydi üst baþlarýndan, Hallerinden, Yokluk nedir sefalet nedir görmedikleri.
27 Ekim 2013 Ankara/Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.