Susuz bir yazýn ardýndan kuruyan dudaklarýmda dolaþýrken özlemin buruk tadý dilimin yanýk kokusu burnumda tütsü tadýnda duman duman bir yalnýzlýk sarmýþ baþýmý hayat denen zýkkýmdan almýþým çoktan yaþýmý.
Dostlar varsýn derbeder desin varsýn gamsýz bilsin en yakýn yüzler kim bilebilir içte yaðan yaz gününde ki dolularý uðultusu uzaktan týrýs gelir ne üþütür ne ýsýtýr geçmiþin yalnýzlýk tenini gözlerim zaman denen mefhumda dökülür avuç avuç þakaklarýma.
En çok ben bilirim yalnýzlýðý ki en çok ben üþümüþümdür sýcak yuvasýndan havalanan kýrlangýç gibi gün döner mevsim dönerde bahara ben dönemem ayrýldýðým sevgilinin yüreðine..
’’Gurbet gözün kör olsun’’ þarkýsý biliyorum bana yazýldý hasreti en çok ben soludum yalnýz gecelerde yastýðýmý yar diye kucaklarken özlemle ’’caným ’’ diyen sevgilinin sesi titrer kulaklarýmda üþürüm sarýlýrým avuçlarýmýn sýcaklýðýna ki her gece gözyaþýmý dertop edip biriken dert topaðýný yastýk yaparým baþýma.
Bir gün elbet bir gün ah’dým var hayattan kopardýðým bir tutamý öderim gerisin geriye zaten payýma düþen acý ve buruk bir keder deðilmiydi ne hayat anlar kaybettiðini acý biber tadýnda ne felek suratýma kusurumu çarpar tokat bazýnda saatin sarkaçlarý acele etmeyin hele nereye daha biriktirmedim yeni yeni anýlarýmý çok vaktim var henüz ölmeye sevdiklerimi bu yüreðe tekrar tekrar gömmeye...
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.