Gözünden düþtüðüm yerdeyim boyun büküp baþýmý uzattým dilinin celladýna vur dedim inceldiði yerden kopsun sen zaten artýk bu yürekte yoksun.
Ne de severdim halbuki þimdi celladým olan dilini her aþkým dediðinde mum gibi erirdim yüreðine ýþýk vermeden dibine, sönerdim sessizce o yüzdendi belki de düþtüðüm yerden kalkamamam karanlýkta tekrardan kirpiðine asýlamamam su gibi sessizce akarak düþmüþtüm yere dönüp de bakmamýþtýn bile yüzüme bir kere.
Aslýnda yüzümü kaybedeli de çok oluyordu biliyorum her geri geliþinde eskitip atýyordum ayaklarýnýn dibine.
Özlemiyordum hiç bir þeyi kararan umutlarýmý beyazlatmaya da niyetim yoktu köþe bucak saklanýyordum senli anýlardan uzun zamandýr ki yaþarken mutluluk kanat takýp uçardý beyaz bir güvercinin göðsünde çýrpýnarak ta ki hain bir avcýnýn acýmadan vurduðu güne kadar söyle kanýmýn aktýðý yerde ederim ne kadar.
Kimlere inanýp da harcadýysan bedelimi o kadardým iþte göz bebeklerinin görmediði yerde o kadar küçüktüm her duyduðunu günah diye sarmalamadan önce günah benimdi ve ben günahlarý doðuruyordum her gece gözlerinden biraz daha saklanarak biraz daha ben olarak ki inanýp da baþýnda ki bereyi fýrlatana kadar tel örgülere biz dik iki yürekte tek yürekte eriyerek.
Giydiðim her þeyde kusur vardý el gözüne görünürken sende kapattýkça kapattýn yüzümün renklerini günahlarýmý kapattýðýný sanarak ki aslýnda günahsýz bir bebektim yüreðinde bir zamanlar ne çabuk büyüyüp ayýbýn olmuþtum etek altýnda kim bilir daha neler vardý dilinde ki saklýnda.
Þimdi giyindiðimden çýplaðým karþýnda bak sýrtýmdaki morluklara arkamda durmadýðýndan hiç kimse gelen her darbe daha büyük bir yokluk çýbaný oldu ve bu gönül yalnýzlýklara çok çok eskiden doydu.
Senden sonra sevmeyecek zannetme bu yüreði inan aþklarýn en güzelini boyayacak tualine ünlü bir ressam gibi her yaptýðý beðenilen çirkinlikleri örten bir fýrça var elimde.
Hep kayalýktý yerim yurdum en güzelini severdim daðlarda açan çiçeklerin yabaniydim ya ben yabanýldý bir o kadar duygularým gizli saklý severdim gösteriþten uzak ve yaralarýmý yine kendim sarardým gözlerden ýrak.
Git artýk yere düþen kan benimdir atmacalarý da vururlar bir avuç kaný için.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.