Merhaba "Elveda"

Her "merhaba"nýn var bir elvedasý,
Her gidenin ardýnda býraktýðý "kalan" misali.
Ben hiç sevmedim merhabalarý,
Ne elvedam olsun istedim,
Ne ardýmda kalmalýydý kalanýn feryadý.


Nede meraklýymýþsýn gitmeye ?
Neden bu kadar sevdin merhabalarý?
Mutlu olman için,
Elvedan mý olmam gerekliydi,
Bana "kalan" sýfatýný yaþatan,
Faili "sen" gidiþinin sahnesini izlemeliydi gözüm ?
Feryat ettim,
Dilim küfre bulandý
Duymadýn mý?


Yokluðun acýmsý rüzgar,
Evimin perdelerini söküyor yerinden,
Karanlýk güllerimin fidanýna katil gidiþin.
"Kýrk yýllýk hatrýn" sýcaklýðýný alýyor tadýmdan.
Üþüyorum ekimde.
Bilki sebebi yokluðunun rüzgarý,
Bilki sen.


Þimdi dökülsen maziye,
Sýðdýrsam acýný fotoðrafa,
Sen bir fotoðraf olsan.
Yaksam seni.
Küllerinden yeniden "sen" doðursam.
Ama bu sefer gitmesen.
Hakikaten,
Bu sefer gitmesen madam ?
Seyirciler býktý gidiþinden.
Hepsinin dudaklarýnda küfürbaz bir tad,
Küfür kokuyor uðultularý.
Gözlerimin sahnesinden dökülsende,
"Kalan"ý ol bu diyarýn.
Sen kal,
Bir yere gidersem,
Yolumu kapasýn çalýlar,
Çatlasýn yollarým
Eðer gidersem.

Ben seni sevmiyorum.
Gözlerine olan tutkunumun gücüdür,
Seni satýrlara konuk eden.
Adilðe bulandýrýyor beni evliliðin,
Kadýn oluþun.
Dýþtan bakýnca onurlu gözüksede ten’im.
Deðilim.
Çünkü sana karþý tutkum bitmedi.
Bitmez misali,
Ve ben onurumu özledim...

Sosyal Medyada Paylaşın: