Üşürdü Zemherilerde Öpüşlerimiz

Hep kendine dönüþlerin kurak sözleriydi dilimizdeki vebal
Özlemli sancýlarýn obur düþünüþleriyle kazýnýrdý gönlümüz
Kapanmazdý hiçbir yara, çýðlýklarla göverirken bahçelerimiz
Hesaplanmamýþ ayrýlýklarýn kentlerinde yaþlanýrdý düþlerimiz.

Ezgili bakýþlarýnýn buðulu camlarýna mevsimler üþüþürdü hep
Gözlerinin damarlarýndan yansýrdý güzelliðin, farklý bir resimce
Diþlerdim özlemin kirli gemini, þaha kalkan sabýrsýz yýlkýydým
Çiðnerdik özümüzü pastilce, üþürdü zemherilerde öpüþlerimiz.

Dönüþsüz kýrgýnlýklarýn yaðmurlarý yaðardý, çamursuz sokaklara
Günler devrilirdi sýrtýmýzdan, içimizdeki engin boþluklarý taþýrdý
Avuçlarýmýzdaki varsýl çizgilere bakardýn, gönlümü ateþlere atýp
Derin bir sevdanýn boyutlarý beklerdi ikimizi, ýsýnýrdý gülüþlerimiz.

Ömrümüzün aþk bahçeleri kurumazdý, sarýlýrdýk öfkemizin sabrýna
Yangýnlar büyürdü, özlem sonsuz düðündü, dökülürdü aþk içimizden
Sarýlýþlarýn daðlarýný aþarak, sancýlarýn duvarlarýný örerdik gecelerde
Yudumladýðýmýz hep umuttu, aþkýn derinliklerinde titrerken yüreðimiz.

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: