,,,,..,,,,..

rüzgar yaðmur bulutlarýný takardý peþine
bir uðultudur eserdi gönlümün kýyýlarýnda
sonra sen bahar olup gelirdin
ellerinde bir tutam cennet kokusu
güneþi doðururduk gözlerimizle
sevdanýn sýcaklýðý sararken tenimizi
içime iþlerdi gülüþün kýskançlýðýn iþvelerin küsmelerin


þimdi aradan öyle uzun bir zaman geçti ki...
hani sana gel desem
sen yine gelsen
yine ýsýtýr mý gözlerin
hala üþüyen ellerimi


artýk içimde mevsim sonbaharýn ilk anlarý
ve zaman ömrümün baðbozumunda
sararýyor sensiz yeþil yapraklarým
dökülüyor bir bir tutunduðum dallarýmdan
belli ki de bu yüzden hep çýrýlçýplak kalacak
omzuna yaslandýðým yalnýzlýðým


nedense doyumsuzluðun da doruðunda ruhum
baþkalarýyla beraber güle oynaya doysam da
doymak deðil oysa sorun
anladým ki benim hep sanaymiþ açlýðým tokluðum
þu an bizi düþündükçe bilsen bir o kadar da mutsuzum


ve seni hep istesem de istemek yetmiyor bazen
zaman geri vermiyor geçen günleri
aldýðým her nefeste bin özürle yutkunsam da adýný
biliyorum...
bu sonuç benim sensiz iþlediðim günahlarýn bedeli


Ýhsan ÇAYBAÞI



Sosyal Medyada Paylaşın: