başka masanın kadınlarına
sürekli birileri ölüyor etrafýmýzda
sürekli bir yalnýzlýk coðrafyasýna doðru yürüyoruz
renklerimiz çalýnýyor misal
bu gökyüzü bu güneþ bu ay
eski güzelliðinde deðil toprak
üstelik nurunu yitirmiþ cevher
bir sýrrý daha açýk etmenin telaþýnda gün
usul usul ölüyor tepelerden
göðsüne bastýrma beni kokunla sev sakla
gittikçe eskiyen bir yol olarak görme
daralýyorum bunalýyorum çýldýrýyorum sustuðunda
geçip gidiyor ömrüm birileri siliyor tüm yazdýklarýmý
narin ve zarif görünüyor ufuk isteksizlere
oysa Kaf daðýnýn ardýný patlatýyorum
kulaklarýna tek tek her cümlemi çaktýðýmda
ikimiz için bir ölmelik hayat yaþýyorum
kýrk harami deresinden kýrk ölüyle
kýrk daðýn ardýndan üstelik kýrkýnýn da
ardýndan dolanýp aklýndan geçiyorum beni düþünme
bir dað var önümde gitmiþlerden esrik kömürümsü
yanýk kokuyor bu kainat üstelik aðýr lanet
hani býrak düþünmeyi hatýrlasam o an
daðýlýverecekmiþ gibiyim daða taþa
sesinden kopan fýrtýnalar tanýyorum aklýmda
þu çýnarlar kadar maðrur þu su
duygulu sanki gökyüzü sevdalýsý kim varsa
akýllarýndan çýkýverecek yedi düvel ejderhalarýna
sevdalanmýþ gibi korkuyla bakýyorlardý
tutmasam aþkýn tükürüvereceklerdi suratýna amma
böyle adamlýk olmaz böyle kadýnlýk
sen artýk beyaz deðilsin sevgilim
kirli bir eli tuttun çünkü beni unuttun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.