Algın

karanlýkta uçmaya mahkum alýcý bir kuþsun þimdi
sessizce süzülüyorsun gecenin derinliðine
ay büyüyor gözlerinde
gözlerin büyüyor özleminde


parýltýlý gülüþleriyle iyi dileklerini sunanlar
hiç de göründükleri gibi deðillerdi
görünür deðillerdi çaðanozlar kadar
aðman yerini arýyorlardý içten içe
didiklemek, köz basmak için
hiç dönüp bakma ardýna öyleyse
gecenin kanatlarýyla yükselsin ruhun
bilinmeyen derinliklere


bu acý neyin nesiydi deme
biliyorsun geri istiyor verdiklerini
görülmeyen dünya, zaman zaman
göðe kuþak olmaz biliyorsun
geceleri kentleri süsleyen madiden ýþýklardan


derinlik için yeterli karanlýðý saðlarken Mara
yol açýlýyor
gecenin ucundaki aynadan geçiyor ruhun
büyüyen ve ýslanan gözlerinden
ay süzülüyor içeri
kendini görüyorsun seven gözlerden


denizin derinliklerinde baþlamýþtý bu gizemli yolculuk
yok artýk solungaçlarýn
boðuluyorsun karada
daha fazla hissediyorsun her gün
doyasýya soluyabilmek için maviliði
ya solungaçlarýn olmalý
ya kanatlarýn
hiç de insancýl deðil artýk yeryüzü.



Barba

Sosyal Medyada Paylaşın: