İçim Dışım Bir Değil Benim

Ýçim dýþým bir deðil benim;
Söylenmemiþ sözlerim,yüzüme vurmamýþ kinlerim var.
Ýki yüzlü insanlarýn gözlerinin içine bakarken
Yüzlerine vurmadýðým gerçeklerim var
Yüreðimde nasýr baðlayan,
Ama kýrmamak için kendimi zor tuttuðum anlarým var.
Soframda oturup arkamdan kuyumu kazan
Dost bildiklerim var sýr gibi sakladýðým.
Baðrýma baþýný yaslayýp
Sýrtýmdan hançerini çekmeyen akrabalarým var
Çuval çuval sözlerini yutmak zorunda kaldýðým
Kaç kez dilimin ucuna getirip
Zorla yutkunduðum isyanlarým var.
Zor geçiyor gecelerim
Dinlediðim her þarký acý veriyor
Dilime dolanan her türkü
Yalnýzlýðýmý yüzüme vuruyor
Geceler boyu karanlýðýn kuyusunda
Göz yaþlarýmý yastýklara damlatýyorum
Hazan denilen mevsimin son demindeyim artýk
Çok yakýným göç etti
Arkadaþlarým
Dostlarým dünyaya veda etti
Hatta bacým bile gitti
Göz yaþým sel olup aktý gitti her gidenin ardýndan
Ne giden geldi
Ne gidenden haber verildi
Kapalý kapýlar ardýnda ne varsa geçti gitti
Umutlarýma zeytin dalý güllerim kaldý
Dokunmazsam onlar da küsecekler
Acýlar bitti
Ömür bitti
Ben bittim
Ama bardaðý taþýran damlalar bitmek bilmedi !!!

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: