bugün de sarhoþum... ayyaþlarý kýskandýracak kadar hem de. Ýzmir’in en karanlýk mavisine, kusuyorum öfkemin naralarýný sende kalan bütün dün/lerime, zehrimi akýtýyorum azar azar. Kordon’un o taþlarý gibi eziyorum yokluðunu ayaklarýmla. hani o denizin yüzüme vuran tuzu var ya iyi geliyor belki de, þu geçmeyen yarama. biliyor musun... artýk beni tanýdýlar suratýmdaki hüzne Sen/in adýný koydular.
gýrtlaðýmý hissetmiyorum artýk kim bilir boðazýmdan geçen kaçýncý þiþe neleri doldurdum kadehlere bir bilsen acý, hasret, öfke, küfür, bir de o sevdiðim þiirlerin... açýp açýp okuyorum seni týpký bir masal gibi her defasýnda son sayfasýnda kalýyor gözlerim eksik, silik, sonu yok! týpký yüreðim gibi yarým býrakýlmýþ; sen ve ben gibi...
yürüyorum, durmadan yürüyorum... son nefesime hikayeler yaza yaza ara sýra aklýmý yitiriyorum; tenine yapýþan kokularda kaç çýðlýk büyüttüðünü düþünerek. söyle kaç sabaha uyandýn; valizine sakladýðýn o resmime dokunarak? sakýn aynaya bakma! dayanamam eðer ki, gözlerinde beni bulmazsan!
þimdi geri dönüyorum yokluðunun baþladýðý ilk yere. ellerim yine yalnýzlýðýmý okþayacak, geceler rüyalarla beni avutacak.
________sabah olacak_________ ve yine SEN gelmemiþ olacaksýn...! ve yine ben Sen’i bekliyor olacaðým...!
Nasýl büyüttüysem, düþlerimde ben Sen’i... bir gün geleceksen eðer ki, sen de büyü de gel, olur mu be Sevgili...!
/NergizA/ Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.