Tut ellerimi aþk Uzak bir yolculuða çýkalým birlikte Çok uzaktaki bir aðaç altýnda Bir kahve molasý verelim Genleþen günlerin mezarlýklarýndan geçelim Dudaðýmýzdaki korkulu türkülerle Tamamlanmayý bekleyen þiirlerle ýsýnalým Aþkýn þirazeli yollarýndan kesiþerek Dökülelim bir menzilde birbirimizin yüreðine Karýþalým tutkulu bir öpüþmeyle Mutluluðun en son demine.
Çok uzaklarda kendi koyunu arayan gemiler Gözlerime sokulan güneþin ýþýklarý ürkek Kalbim aþka çarpýyor Ben aþýnmýþ kayalara Yüreðime çöreklenmiþ bir sevda Ve ben yokluðunun alabora olmuþ Hüzzamlý kýyýlarýndayým.
Ne çok oldu bir bilsen ‘Üþüyor musun yârim’? diye sormayalý Dingin ellerinin güvertelerinde Uzaklarý izlemeyeli Yarýný ateþlere atmýþ balýkçýlar Dünden kalan ýþýklarý süpürüyor Eski bir zaman kösteðinde ben Zencefil kokulu baharlarý bekliyorum Gel yar, Uzat yüreðime ellerini Sensizken çok üþüyorum…
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.