Hüzün dolu bir sabahtý Dýþarýda yaðmur fýrtýna ortalýðý kasýp kavurmakta Aðaçlar sarý yapraklar sarý yer onlardan sarý Yapraklar göklerde savrulup durmakta Beni dersen Ben üþüyordum soðuktan balkondan bakarken ayakta Çeþitli düþünceler içinde.
Düþünüyordum eski günleri Düþünüyordum bizim memleketteki güz günlerini Bað bozumunu Ve kýþa hazýrlýk yaptýðýmýz o eski günleri. Düþünüyorum da aðlamak geliyordu içimden dolu, dolu oluyordu gözlerim. Neydi o günlerimiz neydi ! Yapýlýrdý, bir tarafta pekmez diðer tarafta cevizli bandýrmalar Kurutulurdu kýþlýk çeþit, çeþit sedirlerde sebzeler Ne güzel olurdu yaz boyu beslenen etliklerden yapýlan o kavurmalar. Sonra.. Yük, yük katýrlarla merkeplerle taþýnýrdý kýþlýk yakacak odunlar. Bir’ de o yýllarda, Anam vardý Özleyince, boynuna sarýldýðým Ve bir de, babam vardý elini öpünce harçlýðýmý aldýðým. Þimdi onlar nerde yok, yok.. Onlar týpký þimdi olduðu gibi böyle bir son baharda topraða verildiler Olar böyle mevsimde öldüler Döküldüler hanemizden týpký þimdiki dallardaki yapraklar gibi yerlere Sonra hepimiz, Onlar birer, birer böyle bir mevsimde göçüp gittiler Sele serpe daðýldýk sonra baþka yerlere rüzgârlarla her birimiz. Elimiz kolumuz kýrýlmýþ çaresiz. Ve hazana döndü geride kalan hanemiz ve bahçelerimiz Güzel görünse’ de sevemedim þu sonbaharý iþte bu yüzünden
23 Eki. 13 A.Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.