Sınırların Ötesinde

Sonsuz bir boþluðun, bitmez tükenmez yolculuðunda,
kaybolup gittiðimi görüyorum.
Acýmasýzca dönen, þu yuvarlak yer’in üzeride,
gözle görünmeyen bir varlýðým aslýnda.

Korkunç bir uçurumun kenarýnda duran çalýnýn,
rüzgardan titreyen yapraðýyým belkide.

Uðultulu kalabalýðýn, gizemli sessizliðine hapsolmuþum.
Arýyorum! bütün dünyayý kývrandýran acýnýn bulunmamýþ çaresini.

Þu içinde durduðum çelikten kabuðu,
parçalarcasýna kýrmak istiyorum.
Gözümün önünde duran o sinsi perdeyi
yýrtýp atmak istiyorum.
Baðýra baðýra söylemek istiyorum düþündüklerimi,
yasaksýz,kuralsýz,günahsýz bir dünyada.
Üç yaþýnda bir çocuk gibi, özgürce
sormak istiyorum aklýmdaki bütün sorularý.

Paldýr küldür gürültülü insan topluluklarýnýn,
bir anda o soðuk ve ürkütücü sessizliðe
bürünmesidir gerçek olan biliyorum.

Bütün bunlarý anlatan,
cývýl cývýl güneþli günlerle,gecenin
en karanlýk saatleri arasýnda kalan,
o ince çizgidir aslýnda.
Yada asýrlýk bir çýnarýn üzerindeki,
yemyeþil yapraðýnýn
iki gün içinde kuruyup süzülerek
düþmesidir yere.

Kendimi çok güçlü hissettiðim anlarda,
sýmsýký sarýlýyorum, hayatýn yemyeþil dallarýna.
Ama yinede kopuyor dallar elimde, kýrýlýyor.
Bir anda milyonlarca yýldýr dönen dünya duruyor,
bir anda o korkuyla beklenen kýyamet kopuyor.

Eskiyor bir anda en yeni halim bile...

Orhan Karartý
Sosyal Medyada Paylaşın: