Z E M H E R İ

Mutluluk azar azar
Red ediþlerimin ateþi
piþmanlýk yükselen piþmanlýk
camýn üstünde yürürdüm ben ...

genzimde onca sorunun tortusu
merak yüzünden kaç ihtimal öldü
kurumuþ denizlerimde sayýklarken hayal
ucu ucuna hayattayým ...

þehir duman kokuyor
içimde onca izmarit mezarý
dudaklarýmda kanýyor söylediklerim ...

bu uyku da yetersiz kabusla dolup taþtým
gri renkli bir hüzün gibi belirir kýþ
içimdeki buzdaðýyla yarýþýr
ve yaraþýr þimdi eþsiz öfkelere aklým
yumruðum kýrýp yok eder ,
kendinden baþlayarak herþeyi.

Düþünmekten bitap
kendi konusunda yanan beyinlerin içinde
mürekkeple yýkasan kafiye deðiþmez
ayný þeyle kaçýncý kez

denendiðim eski bir oyun
bir kaðýt gibi ince ve yýrtýlmaya kýlpayý
içimde bilirim bir kaðýt kadar ince
ve dýþarýdan hep serin gelir el ...

nede olsa yalandýr herþey derine indikçe
acýdýðýndan ötede
alýþkanlýða dönen
sýkýþmýþ yolculuklardýr bahtsýz ülkelere
sonsuzluk aciz sonsuzluk
cevapsýz susan çaresizliðime ...
Sosyal Medyada Paylaşın: