Çýktým Ýstanbul’un sokaklarýna Düþürdüðün gölgeleri topluyor elim Sen uyuyorsun benden habersiz Ben gözlerinle savaþýyorum
Eyüp Sultan’da biraz üþüyorum Boðaz’da sallanýyor iplerim Özledikçe serpiliyor Özledikçe açýyorsun renk renk Bir balýðýn oltasýna düþüyorum
Köy çocuklarý saklanýyor kuytularýma Arýyorum saklambaçta kendimi Bir türlü bulamýyorum Sonra aklýmda daraðacý görüyorum Sen çaðýrýyorsun, ben yürüyorum
Belki bir ölünün baþucundasýn Bir ölünün soðukluðuyla ürperiyorsun Ölen her þey gibi sevimsizim ben Saçlarým daðýnýk yüzüm kül rengi Tabutumun baþýnda seninle bekliyorum Küçülüyor bir bebeðin bedeni kadar Merhametine emekliyorum
Karanlýkta cesetler dolaþýyor Ýstanbul kefenlemiþ mevta Son bir kez daha hatýrlýyor Münker ve Nekir arýyorum Köpük köpük kabarýyor hayat Hayattan yokluðunu koparýyorum
Kah Eyyüb’ün yaralarýyla Kah Yakub’un gözyaþlarýyla konuþuyor Bazen de Yusuf diyen bir kuyu oluyorum Toplanýyor bütün lanetler kuyuda Neden kendimi kuyulara atamýyorum Kuyunun da maþuku Yusuf’tu Anlatamýyorum
Çýktým Ýstanbul’un sokaklarýna Düþürdüðün gölgeleri arýyor elim Elim bin kez dikenlere batýyor Kanýyor gözbebeðinden vuslat Hasret yiyor iþtiyak içiyor Doyamýyorum Ne olur göm beni merhametine Yerine kimseyi koyamýyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğra34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.