ne zaman oturup baþ baþa susacak olsak yaðmur söyleyip durduðu yalaný birden kesiyor küs bir akþam baþlýyor evlerde odalarda sen olmayýnca hiç bir þeyim kalmýyor
inadýna bir gül oluyorsun ne yanýma baksam henüz bitmemiþ bir resim gibi öylece duruyorsun
her gülüþün biraz eksik ömrümün boy aynasýnda elimde yine cevapsýz bir soru kalýyorsun
bu kadar mý yakýþýr küskün kelimelere yüzünün yasý bütün sessiz harflerinle bana býrakýp gittiðin aþk hüzünlü bir ayna kesiði benim de yüzümde hatýrasý
senin bakýþlarýn suya inmiþ ürkek ceylan sürüsü senin bakýþlarýn ýssýz orman kuytusu senin bakýþlarýn uzun zamandýr…demir perde
senin bakýþlarýn bundan böyle,
yabancý ülke…
neden geri dönülür kaçar gibi gidilen o þehire aðýr yaralý birkaç mektup, kanayan birkaç resime her sesin yankýsý kendine dönüyormuþ nihayet anladým ki aþk... þiirden þiire dolaþan bir rivayet
gölgede açan bütün çiçeklerim senden yadigâr senden yadigâr, ellerimden gitmeyen hicran kokusu küs bir akþam baþlýyor yine, evlerde odalarda sonbahar söyleyip durduðu þarkýyý birden kesiyor
ne zaman oturup baþ baþa susacak olsak
*
Sosyal Medyada Paylaşın:
erolgürcan. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.