Abartılı Güneş Yanıkları

Benim filmim tam burada baþladý,
Bu koltukta, bu ýslak kül tablasýnda,
Yaðmurun yýkadýðý bu camekan arkasýnda.

Gittekçe uzayan cümlelerin,
Saçmalamaya baþlayan noktalarýnda.
Zamansýz virgüllere, cevapsýz soru iþaretleri.
Mavi, kýrmýzý, sarý, pembe noktalar.
Uzayýp giden cümleler, son bulan filmler.

Soðuk karanlýðýn tam ortasýnda,
Hýþýrdayan meþe yapraklarý,
Uçuþan yarasalar,
Pencerelere çarpan güveler,
Ve bir çýðlýk.

Kýrýcý söylemler, espritüel yaklaþýmlar
ve usulca serilmiþ asfalt yollar.
Batan bir güneþin ardýndan
neler söylenebilirse,
iþte onlar.
Ya da unut hepsini.
Halüsinatif otobüs camlarýna karþý
acý dolu bir gülümseme.
Sosyal Medyada Paylaşın: