Vefa baðýnýn gülü, cefa senden uzak. Ben dert, sen derman meðer ki hep sendeymiþim, seninleymiþim...
***********
Bak tarumar olmuþ bahçem, solmuþ güllerim. Sen, dirilt onlarý. Sen olmazsan bütün vakitler kara, ne sefa var ne cefa. Gel... Kapansýn ziyan defterim. Ezelden ebede savur beni, seni söylesin, yüreðine dokunsun dilim...
Söz bitiyor, sen kalýyorsun. Su bitiyor, bereket yaðýyorsun, çatlayan dudaklarýma, dua düþüyor. Yüreðim ferah, bana iyi geliyorsun, Sen! sen, kötü gidiyorsun; Gitme...!
Akþam heybetinle kendimden geçiyorum Sabah merhametinle kendime geliyorum Düþen bedenime güç veriyorsun Ne kadar acizim ben, kudretli olan sen, göster kendini, fidan gibi dikileyim topraðýna. Gitme...! Çünkü derdim var, dermaným sen, þifam sen...
Aç kapýný ben geldim, sesleniþim sana! Baþý dumanlý daðlara düþüyor yolum, denize koþan sulara…
Vefa baðýnýn gülü, cefa senden uzak. Ben dert, sen derman meðer ki hep sendeymiþim, seninleymiþim...
Gitme...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.