Güneþten bahsediyorlar. Mevsimlerden rahatsýz oluyorlar, uslanmýyorlar. Ýþlerden atýlýyorlar, iþlere giriyorlar. Paralar geliyor, paralar bitiyor. Saygý duyulan tek þey saygýnýn kendilerine karþý olmasý gerekliliðiyle böbürleniyorlar. Gereklilik ölü bir dinozorun yýllardýr tamamlanmamýþ iskeletine benziyor.
Böyle zamanlarda çingeneler uyuþturucu satýcýlarý,
zevkle sulanan diþlerin arasýnda esnaf siftahý aþk dedikleri
hep bir baþkasýna ait, bir baþkasýnýn gülü
koklanarak solan meydan çiçeði elleri kadýnlar
nasýl da zulüm ediyorlar.
Ýmtiyazsýz herkes ayný perdenin bayat esprisi
ben tornanýn talaþý
sen hiç olmayacaksýn bir þey
deniz kumu, çimento, dolgular ve þeytanlar
kuvvetle masumiyetten dahi azar iþitecek bu saygý
düþünce herkes vurur aga, herkes senin düþmeni bekliyor sanma
onlar kendi ayaklarýyla vuruyorlar tohumlara
saygýsýz, çin iþkencesi gönüllerinde akýl yoksun haktan
hüznün prensesi saçlarýn arkasýnda yazýyor ’uzun matem’
geceleyin ses çýkartan köpeklere ait
bu teskini güç sis ve yaðmur
ýslanýn çýrpýnmýyor insan kalbi
yanýnca yalnýz
Gözler lütfen diyorlar, içeri, biraz daha içeri. Sonra aðaçlardan da bahsedebilirler. Onlar rahatsýz oluyorlar. Varlýðýndan, varlýklardan, varlýðýn var ediliþine eyvahlar gömenlerden... Biliyoruz biz kelebeklerdir tez uçan ahrete, tez kavuþan O’na. Þimdi erken demek masum esneyiþlerden bile uzakta, sinir küpü tüm bardaklar.
Kahrediyoruz.
sabretmenin izi çoktan kaybolmuþ yollarda
eskiler anlatýyorlar, eskiler biliyorlar, eskilerden dinlemeli ama basmamalý
unutulmuþ geçilen topraklarýn adý dahi
hiçbir rüzgar rahatlatmýyor içimi üþütmekten baþka
bir çocuðu taþýmak gibi, elinden tutmak
tutunun direklere, uzatsýn bezlerini
çýðýrýþýn elleri kadar damarlý yüzleriyle sebepler
ne kadar mesut yola çýkacak bir kutu kibrit
somun ekmek, iki tane sýcak kestane, çekirdeksiz üzüm
yoðurduna dalan gözleriyle ak kaþýk süt
maya tutmaktan aciz gönlü sevgilerle eþ deðer, acý
son da, sonunda ayný kelimelerden çözülüyor ipliði yamalarýn
az biraz uykuya secde edip
tamamen uzaklaþýyor sahilden gemi
hiç bekleyeni kalmadýðýna nasýl da inanmýþ
nasýl da vefasýz doðduðu ters hanenin buðdayýna
Nihayet her þey gibi, bitiyor. Koku gidiyor, izler kapanýyor ama acý kalp atýþlarýna yayýlýp varlýðýný devam ettiriyor. Eþkýyalarýn ihsaný oluyor dudaktan hücre hücre öpmek demir bilekleri. Kopya çekiyor yarýnlar dünlerden. Ne çok üzgün ve de ne çok yalan!