bir yıldız kaydı

çocukluðunu unutan çocuk
buluttan yaptýðý kartopunu
fýrlattý geçmiþine
ýsýttý nefesiyle
buz kesen ellerini
bir parça ýslak gazete kaðýdýný
attý teneke kutuya
kaðýdýn dumanýyla
çiçek çizdi serçe parmaðýyla


daha bir sokuldu ateþe
gözbebekleri oynaþtý
hava karanlýk ve ayazdý
göðü temizliyordu yýldýzlar
uzaktan bir ýslýk sesi
yürüyordu
korkunun gölgesinde






bir köyü vardý
hani ýssýz olanlardan
bozkýrdý topraðý çok

yürekleri küskün
bir gün ansýzýn terk edip
göç etmiþlerdi Ýstanbul’a


ki istanbul
dünyaydý gönüllerinde
yoktu eþi benzeri
sýmsýcak ekmekti




uçuþtu saða sola cüce alevler


aslýnda öyküler birdi
deðiþse de kahramanlar





bir yýldýz kaydý
gülümsedi
çocukluðunu unutan çocuk
kocaman bir uçurtma diledi
þöyle üstüne binip
alarak arkasýna rüzgarý
süzülmek istedi köyüne





içi titredi
yanaklarýný yýkamaya baþladý gözsularý
öksüz baþý
asýlý kaldý göðe
bir köpek
usulca sokuldu yanýna



kör bir sokak lambasý inliyordu sanki
bana gözlerimi verin
bana gözlerimi verin














gönül gençyýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: