korkuyu sýrtýndan düþürmüþ “güneþe yol yapan çocuk” sapaný tutar býrakmaz ceplerinde kuþ leþleri
toprak damda uysal akar kaný düþlerinde kocaman suyu olan þehir bilmediði bir mavi geceye sokulur dizleri
uyku siyah ýssýz nehir sarýlýr arý tözü rüzgâra tuz ve topraða karýlýr teri
yumulup ateþten suyla ardýna düþüp birkaç keçinin henüz gök soyunurken çoban peygamberler gibi Tanrý’dan kendini ister bir de denizi
sahi mut mavisi miydi deniz
ensesi kalýn bir aðaçta baþý böler karýncalara ufku “daðlarý yakalayýp duran gün daralýr” daðlar önünde diz çöker
kut yoncada bir uðurböceði bir içkin þerare tatlý yom devinimde topuklarýnda kýr çiçekleri
ak sakallý dede verir bir avuç deniz içer denizi bir solukta akþam anlatýrken ninesine Kur’an-a el basar deniz artýk içinde
Çok kýymetli seçici kurulu’na,kýymetli yöneticilerine ve edebiyat defteri’ne tutkun dostlarýma, beni yalnýz býrakmadýklarý için sonsuz þükranlarýmý sunarým.
gönül gençyýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönül gençyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.