Ne zamanýn ruhuyum ne mekânýn baþ tacý,
Kurdun kuþun dilinden ilham derlemekteyim;
Ne köküyüm kelamýn ne de mecaz aðacý,
Öyleyken için için esip gürlemekteyim….
Perdelerden kurtulup üryan gerçeði bulsam,
O yalýnkat meramla sona erecek çilem;
Ondan kývýlcýmlarý ukdeme çerað kýlsam,
Kýsýr döngüden azat aþka gelecek kalem.
Ýçime hýrçýn ve sert dýþýma ölgün, algýn,
Guruba kündelenmiþ bulutlarý gözlerken
Düþüncem buz dansýnda bakýþlarýmsa dalgýn…
Cümbüþ derekesinde gel geç avuntularla
Ve Liliyar’dan ödünç ezber kuruntularla
Tarumar hislerimi zar zor birlemekteyim…
Dilimi düðümlerken sözün final kýrbacý,
Þiir terapisine devam diyor Otacý :
Bir mýsra yazmak için bin harf terlemekteyim.