Özdeþ hislerimizle mýsralara dökülen
Umut ezgilerinden beste çelengimizi,
Üst bilinç makamýna takdim tehir ederken
Ýmzadan soyutladýk gönül ahengimizi.
Aþkýn esrimelerin dolunay þafaðýnda,
Nasýlsa dillerimiz tutuldu gözlü söze;
Týpkýbasým düþleri kekeme yorumlarla
Soðuran düdenlerdik sanki birbirimize…
Sýr küpünde mayalý yýllanmýþ i mgelerden
Ölüm de ayýramaz bileþke rengimizi;
O þiirler okura bir yol bulup sýzarsa,
Lâedri’den bilsinler kitaplýk dengimizi.