ENDİŞE

Yetim býrakýp bütün hayallerimi
Yüzünü dönmeden gidiyorsun
Ardýnda milyonlarca yýl aðlayacak
Suskun bir adam býrakarak
Acýdan kirece kesmiþ gözlerine ateþ düþürerek
Kalbini eþeleyip gam yüklüyorsun

Zamaný sana kurup beklemenin
Heyecanýný bilemezsin çocuk
Akreple cedelleþip
Yelkovanla savaþýyorum
Donkiþot oluyorum birden
Köz bakýþlarýnla yanmak için
Þovalye ruhumla
Gürül gürül sana geliyorum

He gülüm,
Rest çekip veda trenlerine özeniþin
Ve ardýnda yýkýk bir þehir býrakarak
Var ya çekip gidiþin
Gürz yemiþ gibi oluyor arz
Topuklarýnýn heybetinden
Bastýðýn her karýþta büyüyor acým
Öyle hazin bakma titrek yüzüme
Yanýp yanýp dökülüyor
Seninle dolu baðrým
Aðla diyorsun
Birikecek bin yýllýk hasretime
Aðla sarsýntýlarýmdan sonraki afetime
Deyip fýrtýnalar koparan rüzgarlar gibi
Ruhumu tarumar edip gidiyorsun
Arkan sýra dökülecek yüzüm
Gözlerime kan yürüyecek adým adým
Özlemler büyütecek sana özge yüreðim
Dalým kuruyacak
Dökeceðim zemheri sarýsý yapraklar
Vedaný yazacak
Yüreðine kor düþmüþ fenaya küs uþþaklar

O vakit þimdi deðil
Günü geldiðinde seni benden alacak
Örüntüsüne takýldýðým hayat
Ya çürüyen yeni bir gönle ekecek
Ya da bir mecnunun sofrasýna sunacak
Güz yangýnýný baþlatýrsan eðer
Varlýðýnla ýþýldayan ruhum
Bir nefeste söner
Etme gülüm,gitme
Bu endiþe bana yeter…

Sosyal Medyada Paylaşın: