þarkýlar kan kusuyor bu gece de. allayýp pulladýðým yalanlar, bir bir ortaya çýkýyor. yüzümün hayrý da yok artýk küstüðüm aynalara. belki... belki... bir gülümseme yapýþtýrýrým diye suratýma, çocukluktan kalma anýlara sesleniyorum. ama sessizce, ürkekçe... ne olur ne olmaz duyar duyar da, karanlýðýmýn karabasaný gelir diye.
þimdi sen gelsen... elinde koca bir aydýnlýk olsa, o gamzene saklanmýþ tüm gülüþlerini salsan, gecemi en sevdiðim renge boyasan, misketlerimi geri versen, dizimdeki kesikleri iyi etsen, olmaz mý be adam...! söz; küfür yok, söz; lanet yok, söz; küsmek yok.
gel.....! anlatacaðým daha çok sýrrým var. koþulmamýþ sokaklarýmýz, ýslanamadýðýmýz çok yaðmur var. masalýn yarým kaldý dilimde. satýrlar arasýnda kaybolmuþ, yaþanacak daha çok mutluluk var. çocukluðum kaybolmadan gel... gece beni duymadan gel...
hadi.... gel... ! þimdi tam vakti. nerede sakladýysan Sen’i, nerede kaybettiysen Ben’i, hadi... hepsini al da gel ____________________yoksa, öleceðim...!
/NergizA/ Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.