Maðdur olan kýzý yazýn görmüþtüm.
El etti ardýndan vardým mübaþir.
Yanýna gidince hemen durmuþtum.
Kapýyý açýnca sordum mübaþir.
Dedi beni götür Ordu’ya doðru,
Hayhay diye cevap verdim mübaþir.
Birisi’ ne telle attým bir çaðrý,
Mecburen taksiyi sürdüm mübaþir.
Tam da Suþehri’ ne girdim girmedim,
Dur deyince bu kýz, durdum Mübaþir.
Ýnan sebep nedir diye sormadým.
Bu gibi iþlerde kurdum Mübaþir.
Biraz sonra gelip öne oturdu,
Bastým gaza yolu, yordum mübaþir.
Sözleriyle beni yedi bitirdi
Aðayým, paþayým, lordum Mübaþir.
Ne uzunmuþ Sivas Ordu arasý.
Dediði sokaða girdim Mübaþir.
Eliyle gösterdi evim burasý
Bu yol süresince kördüm Mübaþir.
Kapýyý açtým ki naziklik edem,
Açýlan baðrýný gördüm Mübaþir.
Devrildi üstüme bilmem ki neden,
Kolumu beline sardým Mübaþir.
Aniden dönüp de öpünce beni,
Yeni alevlenen kordum Mübaþir.
Daðlanan yüzüme deðince teni,
Ateþte parlayan nardým Mübaþir.
Düþünce belimden her iki eli,
Bir köle misali hürdüm Mübaþir.
Sordu, yolculuðun nedir bedeli
Hakkým neyse almak derdim mübaþir.
Demez mi param yok, þimdi hemen mi,
Astým suratýmý gerdim mübaþir.
Dedi eve gidek, beni seven mi
Elimle yüzüne vurdum mübaþir.
Baðýrýp býraktý kendini yere,
Belki gururunu kýrdým mübaþir.
Haline üzüldüm binlerce kere,
Param olmasa da mert’im mübaþir.
Sese çýkan konu komþu ahali,
Epeyce çoktu ben, birdim mübaþir.
Korkup da sývýþtým postum pahalý,
Kaçmasam dayaðý yerdim Mübaþir.
Gittim yakýndaki bir karakola
Sýðýnýp rahata erdim Mübaþir.
Sanmýþtým tamamen bitti bu çile.
Nerde ! Suçtan kale, ördüm Mübaþir.
Duydun mu üstüme atýlan suçu,.
Darp, Hakaret. Hepten þerdim Mübaþir.
Þahit olanlarýn sanki þu üçü,
Vallah orda yoktu, yardým mübaþir.
Bu dertli baþýmdan geçen olayý,
Gözünün önüne serdim Mübaþir.
Buradan tüymenin yok mu kolayý,
Kurbaným topraðým yurdum Mübaþir.
Zekeriya DUMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.