sesin gölgesi
ve kel-imsiz adam
maðaradaki resimler
sahipsiz çocuklar gibi
gül açan yaralarla
öfkenin susuzluðu tutundu
gölgenin kelebeðine
demirin pasýyla kazýndý
göklerdeki yazýlar
ötekilerdeki öteki
yýldýzlarýn düþ artýðý
ölmün sessiz ilahisini karaladý
hiçliðin þarabýndaydý
sýnýrlý sonsuzluk ve sonumdaki önce
karalamalar yazýp yazýp
tensiz tinsiz zalimler aþiyanýnda son öncesi
sokaklarda kalabalýk telaþlarla yaþanýr
karagözün son rüyasý
anlatýlmayan alýntýlarýn adýna
sahnelenir bülbülün son piyesi
ve düþer bedenlere
þarkýlarýn hicreti ile
aðlayan tanrý
tuzsuz damlalarla yaratýldý
kanatsýz melekler
çocuk yiyen bedenler
kýrýlan ayrýlýk nöbetinde
notalarýn tualini resmeder
sinek výzýltýsýyla
sokaktaki gölgesiz lambalara
yakamozu çalýnmýþ denizlerde gezer
savrulmuþ gönüller tanrýsý
öksüz bir piçin duasýyla
orospu bir ruhun akþamý
Nemrutun güneþiyle
ruhun baþka dansý hicret eder
okþanan ruhuma
ve artýk
nezaketin küfrünü çizer
ateþini kaybeden deniz
tekrarsýz aþkla ölümün ölümünü düþler
daðý olmayan zeustur
omzumdaki güneþ
o da kibrit çöpü ile yanar
sihrini yitirmiþ büyücü misali
yeter ...
boþluðu tarayan þairler
yeter...
Abdullah Aydemir ve Hüseyin Aktaþ Sohbetleri