NEFES

Çiviler

kendi giysim olan

kýrýk tablolarda,

aðlýyorum .

senin tependeki güneþ,

benim yangýn ikametim .

çiviler yaðar maviden,

benim yeþil bile olamayan dallarýma .

kurur tablolar ,

küfürbaz boyanýn hiddetiyle,

ve sen bakýp bu da ne böyle dersin.

asla aþaðýya inmezsin ,

görmez gözlerin nemli yatak odamýn manzarasýnda...


soður býçaklar öfkesi dinince

kopan parçalarý geri dikemez bedenine

küçük bir çocuktur korkunca

aynayla bölünen uykuda

çömez bir rüyadýr asýl

ve herkes anlamýþ rolü yapar hep

kendi iðnesinden haberi bile yoktur

çoðalýr kaygýsý çocuðun

bir aný bulup atar suya

yüzünün eti yüzülür

utanýr çocuk

iþlediði suçtan.

sisli düþüncende ne zordur karar vermek

anlatamamaktýr,

tohumu söndüren .

ne gariptir benlik

sürünür yerde...

bir ölüm öykünüþü

zihnimin aðrýsýdýr sensizlik

sensizlikki sesizlikte avaz avaz baðýran...



Sosyal Medyada Paylaşın: