Biçare esiriyim namýssýz bir virüsün
Münasip lisan ile "hastalýk ne, tat!" dedi.
Mendil verip elime, ekledi; bu da süsün
Yedi gün cezalýsýn, "yatak-yorgan yat" dedi.
Periþan halde idim gözüm yarý aralý
Sabrýma sitem ettim olmadý hiç oralý.
Melül, mahzun bakarken yüreðimden yaralý
"Saðlam dostun var ise beni ona sat" dedi.
Kepenkler bir bir indi, dindi sesi her katýn
Saklanmýþtý komþular ardýnda barikatýn
Genzimi sýzlatýrken alevi hakikatýn
Virüs kýs kýs gülerek; "sende kabahat!" dedi.
Müstehzi bir edayla fýsýldadý; az eðil!
Ümit baðladýklarýn gördün ya, dostun deðil
Sen burnunu býrak da, gözündeki yaþý sil
Hayâle gömülmüþsün; "biraz daha bat!" dedi.
Dedim bulmak var iken bahtým ile aramý
Neden hâlâ acýtýp kanatýrsýn yaramý?
Tozpembe demiþlerdi; yoksa düþler kara mý?
"Konu uzun ve hazin, mevzûyu kapat" dedi.
Öfkelendim âniden; dedim "burnum akýyor!"
Sayende her öksürük ciðerimi yakýyor
Sende utanma yok mu; âlem bize bakýyor!
"Get la benim baþýmdan, kaderine çat!" dedi.
Haným girdi araya; tek bendim gailesi
Ne zaman hastalansam artýyordu çilesi
Tam mikrobu haþlarken yarým kaldý cümlesi
Hüzün doluydu sesi; yutkundu...HAYAT dedi.
Mecit AKTÜRK