VEDA / TÜRKÜSÜ..

Allahaýsmarladýk Ýstanbul’um
Terkettim sanma seni
Yanýmda götürüyorum
Sen, ey güzellikler diyarým !
Bin yüreðim de olsa,
Kendimi asla sana doymuþ saymamalýyým...

Allahaýsmarladýk, mutlu kal Ýstanbul’um ?
Hakkýný helal et bana
Seninle dert ortaklýðýndan
Artýk uzaklaþýyorum
Üstüne görmedim baþka ?
Dertleri paylaþmakta
Korkma seni unutmuyorum,
Resimlerin de seninle buluþuyorum
Kimi mutlu oluyor,
Kimi de kahroluyorum !…

Benden bahset o bembeyaz martýlarýna
Hatýrlat beni sýk sýk onlara
“Gözden ýrak olan,
Gönülden de ýrak olurmuþ” derler ya,
Ne olur unutmasýnlar, bu garip dostunu arkalarýnda ?…

Vapurlarýný bekleyen insanlarýna geciktirme
Zamanýnda yetiþsin sevgililer sevdiklerine
Sirenlerini çal mavilerde yüzerken
Her zaman ki gibi sen yine
Köpük köpük et denizini giderken
Selam ilet meltemlerine benden
Ýhmal etmesin vapurlarýnda ki yolcularýn,
Simit atsýnlar martýlara mavilerin de uçarken…

Caným Ýstanbul’um;
Þu aç Ýstanbul halimle,
Sen’li günleri anlatmaya bir baþlasam
Bir dökülsen baðrýmdan sana cümle cümle
Yayýlýrsýn seller gibi benden gayri tüm yüreklere !
Yine de Ýstanbul’suz kendimi sana anlatmýþ sayamam
Akþam, sabah senli günleri hatýrlamasam,
Razýyým söz, terk etsin bu beni Ýstanbul sevdam”...

Oysa senin sevdan,
Bil ki bunu benim her daim ömür pilim !
Terk ederse o duygu beni iyice fakirleþirim
HÝÇ’lerle dolar benim bütün benliðim
Tamtakýr olur dýþýmla içim
Ýyiden iyiye ilhamsýz kalýr þiirlerim,
Sonunda da ben mutlaka bitebilirim !...

Hapsedeceðim istanbul günlerimi yüreðime
Sevdiklerimi býraktým çünkü o kentte
Bir bir hatýrlat beni onlara sen de;
Parklarýna, sokaklarýna, denizine, midyelerine,
Mehtaplý gecelerine…
Söz,
Seni anlatýrým Ýstanbul ben de,
Burada senin hasretini çekenlere ?…

Sevinçlerim, acýlarým hepsi orada kaldýlar
Bildiðin gibi,
Seninle kucak dolusu yaþanmýþlýklarým var,
Hele düþ kýrýklýklarýna uðramalar,
Hem öyleki onlar,
Dert çýkýným da tomar tomar !…

Belki de yaþayamazdým sen olmasan
Yerimde kim olsa kendine kýyar ?
Nasýl yaþama baðlanýrdý ki üstüne bir sevdiðinden ayrýlan
Sað olasýn be sen ey güzel diyar !
Sendin teselli için bana hep el uzatan,
Vapurlarýnla, mavilerinle, martýlarýnla yüreðimi oyalayým duran
Moral verirdi bana o büyü dolu dünyan !….

Birlikte konuþurduk her konuyu
Kendimi senden bir türlü alýkoyamazdým
Mor yalnýzlýklarým da arardým sýcak dostluðunu
Boðazýný, sahilini, yakamozunu,
Görmesem duramazdým
Seni diðer sevda acýlarýmdan hep özel tutardým…

Bazen akþam güneþi denizin de boðulurdu
Sonra da karþým da enfes bir tablo oluþurdu !
Bir de inkar edemem hani hiç senin þu durumunu,
Emeðinin bir þair ruh da asla ödenemez olduðunu !…

Sendin beni yaþamla barýþtýran
Her türden sevgilerin vefasýzlýklarýný unutturan
Tutardý kýrýk kalbimden elinden o eþsiz dünyan
Kurtulurdum yazarken ben tüm karamsarlýklarýmdan
Dertler artýk ta en derinlerime inip
Daha çok da canýma kasttettiði zaman…



Ý.Hakký Gürcanok

10/ 07/2010
FETHÝYE...

Sosyal Medyada Paylaşın: