Gözlerinin İçindeki Masal

Seninle tamamlanmamýþ hikayelerimiz var,
Ýçilmemiþ bir fincan kahvenin acýsý.
Yaþanmalýydý seninle kýrk yýllýk hatrý.
Yaþamalýydýk.
Bir fincana kýrk yýl sýðardý gelseydin.
Yürek sýkýþmalýrýný ertelerdik,
Ýlk yudumda gözlerine bakardým.
Bitirmezdik kahveyi,
Ýçimizde dualar sergilenirdin ALLAH’ýn huzuruna,
"Ne olur bitmesin."
Kýrk yýl diyorum,
Gözlerimi alamazdým üzerinden.

Seninle yaþanmýþ bir acýmýz var,
"Kýrk yýllýk hatrý" denize döken gidiþin.
Yaþamamalýydýk.
Birbirimizden nefret etmeden,
Tükürmeden suratýna,
Su gibi aziz dudaklarýný tadmadan,
Gitmemeliydin.
Gittikten sonra dudaklarým kurudu,
Ölmüþ düþleri yedi akbabalar.
Depremi olmuþ hayallerin.
Yýkýlan binalar altýnda kaldý huzur.


Sana gelinliði hiç yakýþtýramadým.
Beyazlar içinde simsiyah bir karartý gibiydin.
Öyle tatsýzdý ki bakýþlarýn.
Bebeklerin korktuðu öcü misali.
Ben seni kimseye yakýþtýramadým.
Bakýþlarýný taþýyacak tek kiþi bendim.
Hazýrdým oysa taþýmaya.

Biliyor musun
Sende bir "ben" eksik.
Bende bir "sen" fazla.
Orta yolda buluþup "biz" olsaydýk,
bir fincan kahve içerdik.
Kýrk yýllýk hatrýmýz olurdu.
Veranda da otururdun.
Gözlerinin içindeki masalý okurduk,
Çocuðumuza.

Yine yordum kendimi.
Þiir yazdým.
Okumayacaðýný bile bile.
Lakin,
Sana þiir yazmayana adam demem ben.
Sosyal Medyada Paylaşın: