Ýnsan öyle akýllý yaþamalý ki her dem günahsýz bir aðzýn yapacaðý duanýn muhatabý olmalý.
Öyle ihlaslý olmalý ki her hayýr duanýn muhkem mevkisin de hedef olup durmalý.
Ýnsan heran hýzlanan zamanýn bereketini ummalý.
Her içerisi olanýn nefesine katýlýp arý ve duru bir ýþýk gibi akmalý.
Mahpesini geniþ tutup vefasýný mahya yapmalý.
Yoksa yaþamýþlýðýnýn ölüsü olmaktan kurtulamaz!
Yoksa yok hükmünde vardýr.
Yine tarifi yok vaktin.
Rüzgarlarýn hücumuyla gelip durmakta!
Ne bir neþesi var þevklenecek ne de öðretici bir hüznü.
Bir niyet sahibi de deðil.
Bir daðý týrmanmak ya da deruni bir cümleye muhatap olmak gibi.
Öylesine giyinip kuþanýp seyrü endam ediyor ya tarif edemiyorum ahvalini.
Bir tadý,bir sahiliði,bir gerekçesi,bir yarýný yok gibi!
Olsa da bir ölse de.
Tarifi,tahrif ve tahrip olmuþ bu vakti kime þikayet edeyim bil(e)mi-yorum!
Hayat kimi zaman zorba bir öðretici kimi zaman da suhuletli bir mürebbi.
Hangi mevsimi terennüm eylese de insan,
çýplak bir duasý kadar ederi.
Yolunun,yordamýnýn ýsrarcýsý olduðu kadar davalanýr.
Ýster ki davasý da devasý olsun hayatýn!
Çoðu kez bilmez hevasý davasý olmuþ da heba olup gitmiþ.
Çoðu kez iþitmez ölmenin baðýrdýðý kesin gerçeði!
Ey Rabbim hüsrana uðrayýp zarar edenlerden eyleme beni ve beni hesap edenleri..!
Ýçi gece olan bir adam,
saygýsýz bir güneþi içip,
anladýðýn da uykusunu bir deniz irkilir,
bir gök ýslanýr,
bir yalnýzlýk tek baþýna kalýr!
Bir kelime sürgülenip sesi kesildiðinde aðýzda,
dil dolanýr þiir olur.
Bir yürek yüklendiði yüzleri unutup taþ olduðunda,
dað ufkunu yitirir.
Üstü kapalý her yaranýn acýsýna deðdiðin de neþterdir o el.
Ya kesip alýr ya kestiði kadar kendinden býrakýr...!
Ýyi her yerde iyidir!
Ben,beni bilmenin cümlesini çatýp kendime gelmek istiyorum.
Bir öfke rüzgarý ya da bir aþkýn heyecan fýrtýnasýnda kaybolup gitmeden birkez olsun ben her kimsem bilmek istiyorum.
Elli yýl sonra nasibim de kendimi bilme rýzkým olsun istiyorum.
Hiçbir þehlalýk olmadan tepeden týrnaða ben olanýn en net olanýný görmek istiyorum.
Bu ben’i görüp duyan dostlarýma sesleniyorum.
Onu yakalayýp bana getirin.
Söz,sizi ondan koruyacaðým...!
Þimdi yeniden yürüyorum.
Enseli bir vaktin içinde yukarý mahalleli adamlarý ezerek böceklerin andýný siliyorum.
Heykelleri ölsün diye zilletin ekabirlerini,bir bir söküyorum herþeyin kalbinden!
Ben ilikleri inanç olan sevdalarla çýktým hep sabahlara.
Karanlýða seken her cürmü haklayýp,kefenlemem bundandýr.
Kan dökücü ve can alýcý elini yumdum,daðlara taþlara yeniden merhameti çizi-yorum.
Aklanmalý her dem yeniden okunmalý hayat...
Netice itibarýyla öleceðiz.
Neticemiz itibarlý olsun diye peþine düþtüðümüz her eylemin ve yenildiðimiz günahlarýn karþýsýna dikiliceðiz!
Aklýmýzýn ahmaklýðýna yanýp kalbi gözyaþlarýmýzla övüneceðiz.
Her yüzümüz gösterilip sergilendiðini de en renklisini deðil en doðrusunu seveceðiz.
Netice de neticemiz itibarlý olsun diye yaþýyoruz yoksa alýp verdiðimiz nefesin nesine zahmýný çekeceðiz!
Hayýrlýsýyla ölsek bi!
Ýnsan hayrýný murad ettiði kadar hayrýn takipçisi ve müptelasý olmalý.
Misal aklýnýn erdiði güzellikleri kalbinin tahayyülatýyla hizalayýp heranýný þükredeci nefesiyle solumalý.
Olmadý en muhkem dostlarýný gözlerinin ön safýna koyup sevmelerine,öfkelerine kiramen katibin kýlmalý!
Ýnsan havsalasýnda kalmayýp mucizelerinin adamý olmalý.
Tepeden týrnaða imanýný ihlasla yaþamalý.
Ölümlere hazýrken ölmek de hayýrdýr!
Garip!
Ýnsan yorgun ama mutlu akþamüstülerini sever bir de umutlarýnýn gün ýþýðý olacak sabahlarý.
Uzun ve tek bir solukmuþ gibi içine çektiði geceleri ise hüküm sahibi yapar ve kimleri ne kadar seveceðine karar verir.
Gün baþladýðýnda ise bir deðirmenin dönen taþý gibi hallendikce hallenir.
Peki insan ne zaman yaþlanýr da en gerçeðe"ölüme" teslim olup yaslanýr,düþünüp içini deþmeyi hiç istemez!
Ne garip!
Dost dediðin...
Baþka ve derin olmalý,
nazar ý himmetiyle en uzak ve en soðuk mesafeden çekip almalý,
yetiþ diye nidalandýðým da yetmeli,
nefesine imdat düþtüðün de aklýna ilk beni getirmeli,
kalbinden her damlattýðý kanla dem tutmalý beni,
en hýzlý aþkýn en vakur dudaklarýyla öpüp koklamalý hallerimi,
hicret ettiði her mekan da sýla bilmeli beni ve hoþlukla özlemeli,
özletmeli kendini!
Dost dediðin makamýna dostunun tebesümüyle hiza vermeli.
Sen sözü dinlemediðini için ben sözü bitiremiyorum.
Bu söz yangýnýn sebebi i elzemiyeti bundandýr ey köle olan þah!
Sen dinlesen ben dinleneceðim,gece dinlenecek gündüz dinlenecek söz sadaðýn da bekleyecek.
Hayat mazi olacak günü baþlamayacak,bir gün-ahý dokunmayacak kalbe.
Bir türküye eþlik etmeyecek hüzün ve çiçek saksýya kuþ kafese hapsolunmayacak.
Sen dinlesen sözü yeni bir söz söylenmeyecek þiire zahmet etmeyecek gönül ah...!
Sesi soðuk bir yalnýzlýðýn,bilmem kaç kutur öfkesiyle baðýran,sahici bir zaruretle duasýný hamleden,kelimesi kelimesine tek bir harfini atlamadan ölümüne yaþayan bir adamým!
Damla damla birikip hayatý son bir sebeple taþýp vücudumdan ruhumu çýkýp gideceðim.
Benimle gelecek ömrümün sahifesinde kayýtlý tüm ben’leri katýp önüme bilmem kaç milyon benli kendimle yüzgöz olacaðým.
Ey Rabbim merhamet et ve en iyi olan ben’i seç!
Gün sadaðýmýz da bugün de bir hayli umut var.
Mesela bir denizi kitap gibi açýp okuduktan sonra balýk ekmek yiyerek muhabbet baðýnda iyilik yarenli adamlarla seyrü sefa da bulunmak gibi.
Ya da gönlü yeþillik bir ormanýn aklýna düþüp akþamý bekleyerek izzetli bir türküye eþlik etmek.
Gün sadaðýna ben duamý döktüm.
Gayrisi ila ahir nefesimizi var edecek olanýn dilemesidir!
Yarýn mý,yarýnýn sahnesi henüz hayalenilmedi!
Yine annesiz bir sabah.
Gün ýþýðý mahpus gök fanusun içine.
Ýsli gözleriyle yalnýzlýk bakýyor eþya.
Yorgun sesli kuþ meclisleri ve herþey diken üstünde.
Annesiz bir sabah ve ölümü teþvik ediyor vakit.
Dil yaralý hüzünlenmeler ve içinde korkunun boðuþtuðu insanlar.
Mükerrer dualar eþliðinde kurtulmayý yutkunan sen ben ve o.
Dürülüp saklandýðýmýz mazi ve açmaya ürktüðümüz hayallerimiz.
Offf annesiz sabah herþey sefil ve çok sarhoþ!
Yüzlerini þeytan görsün diyeceðim kimseler var fakat þeytana acýyorum yoldan çýkar diye!
Allah belasýný versin desem bela olup hayatý kirletecek tipler var!
Demiyorum çevre kirliliðine sebep olmamak için.
Sadece cehenneme kadar yol veriyorum ancak orda paklanýr diye!
Duyduk duymadýk demeyin ey ahali;
Ölüm var!
Ölmenin bile sorulacak hesabý var!
Ölümle ikamet eyleneceðimiz kabir var.
Mizan var.
En hakikisinden adalet var hak var hukuk var.
Hizasýný bozana nar ý azap var.
Sabrý cemil gösterene cennet var.
Ey ahali ölüm gelene kadar yaþamanýz emrolunan bir hayat var.
Alýnan nefesin hakkýný verene indi ilahide rýza var kelam ý selam var.
Ölüme hazýr olana refik i ala var.
Öyleyse varolana sahip çýkýn!