ACELEN NE KARDEÞÝM?
Mecit Bey kardeþimi tanýyan, bilen bilir.
Silah etmiþ kalemi, gül atýyor kemlere.
Belli ki çok üzmüþler; umarým ki düzelir.
Gitmek de neyin nesi? Boðarsýn hüzünlere.
Acelen ne kardeþim senden önce ben varým?
Kalsýn, benim diyene; dünyanýn tahtý, tacý.
Bizden mi kaçýyorsun; dostluk kalmasýn yarým?
Kýrýldý, sýrça köþkler… Bu, ölümden de acý.
Daha alacaðýmýz çok dersler vardý sizden.
Susmasýn kaleminiz, öksüz kalmasýn þiir.
Aðyar ne derse desin; sevgimiz dosta, özden.
Ýlhamý, feyzi sizden alýr bu YORGUN ÞAÝR...
Yol geniþ, yol çok uzun; engelleri aþalým.
Mani olan ne varsa þiire, aþka dair..
Hedefe kilitlenip biz dostluða koþalým.
Aþk ekelim yollara; yollar kalmasýn bakir.
Yunuslarýn yolundan gidiyoruz hepimiz.
Bazýmýz uçar gider, bense emekleyerek.
Anladýðýmýz kadar þairlikte çapýmýz
Hecelerde yol alýp bazen de bekleyerek.
Hiç menzile varmadan maksat hasýl olur mu?
Aþk odunda yanarak “aþkta arýnmak” varken.
Hepimiz gideceðiz; kul hiç baki kalýr mý?
Þiir sana küsmeden gitmeler henüz erken.
Hülvani BAÞTUÐ
12/10/2013
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.