İmkan/sızım

Sana kurarken tüm saatlerimi
kaldýramadý yükümü,
yüreðine zamansýzca giriþimi.
Bizi taþýyamadan,
kýrýlan akreple yelkovana duyduðum öfke,
baðýþlanamaz bir suskunluk .

çýkarýrken bizi sevdanýn zaman diliminden
imkansýzlýðýmýzý serdi önümüze sofra gibi
hüzne bulanmýþ her hece
mecburiyetlere bandýrýlmýþ her yudum
nefesime baðlasada anýlarýmýzý
yutkunmak zorundaydým .

boðazýma salýnan acýlarla
ezberime asýlý adýn ,kendini asmalýydý.

soluðumuzun kesilmesine
canýmýzýn acýmasýna
göz yummak zorundaydým.

çünkü biz ,en baþtan imkansýzdýk .
her ölüme hazýrlýklýydýk .

biliyorum
bundan böyle,
her gece karanlýðýn koyusunda
ürperen yanýmla sokulacaðým yastýðýma
uykunun anlamýný unutan gözlerimle, un ufak halde .
terden sýrýlsýklam olmuþ göðsümle
irkilerek titreyecek bedenim
boþ duvarlarda arayacaðým , iki günlük mutluluðumuzu
hangi yanýma dönsem
yönüm yalnýzlýk olacak
ve sen ,
gelmeyeceksin o boþluða
hep böyle yarým kalacaksýn ,
içime sindiremediðim
kursaðýmda
doyasýya , yaþayamadýðým sevdanla