UTANSIN
UTANSIN
Sözde çok yer verdin, sevgiye aþka
Gönlün baþka diyor, hallerin baþka
Boþ boðazlýk edip, olmuþsun laçka
Bana sinsi diyen, diller Utansýn
Temelli kapattýn, gözünü nankör
El ayak açarsýn, sanýrsýn bonkör
Yýktýn yuvalarý, mahvettin Ay kör
Akordunu bozan teller utansýn.
Senelerdir beni güvensiz bildin
Gönül sayfasýndan, adýmý sildin
Aðýzda þirin dil, yürekte eldin
Goncaya kem bakan, Yeller utansýn
Haberin var mý ki, senin dostluktan
Divane etmiþsin beni boþluktan
Gâvur inadý var, bilmez hoþluktan
Göðsüme de taþ döven seller utansýn
Hakikate âþýk, yalancý özün,
Bir birini tutmaz, verdiðin sözün
Velfecri okuyor, o doymaz gözün
Baþa çorap ören eller utansýn
Göklerden merhamet düþmez yüreðe
Her kul ermek ister nice ereðe
Mevla nail etsin, yüce dileðe
Fikrimde gezinen feller utansýn
Özlem ÇETÝN/MANÝSA
08.10.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.