ayaklarýndaki sýzýnýn dilini çözemeyen bacaklarý
uzatýp çekme hastalýðýna yakalandý
tüm bunlardan rahatsýz olan baþýysa fena çuvalladý
on sekiz saða, on iki sola dönen
bedeni yüzünden
uyku hak getire...
yarý aralý göz kapaklarý
uykuyla uyanýklýk arasýnda koþturmaktan harap
uykunun hýzlý adýmlarýný kaçýran zihniyse
yatmadan önce izlediði
“leylekler uçuyor” filminin bir karesine takýk
her gözünü yumup açtýðýnda
flaþ!... patlatýyor o kanlý sahne
kocaman ötesi bir leylek yuvasý
(nerdeyse helikopter pisti, özel hazýrlanmýþ sýrýklara yapýlan yuvalara, tahta merdivenlerle çýkýlýyor)
yani insan yapýmý dev yuvalar
ve o yuvanýn birinde yatan insana iþtahla sürekli gaga sallayan iri bir leylek...
( bu sahneden sonra filmi arkasý yarýna almýþtý oysa)
belleðindeki makaraysa her doluya boþaltýp boþa sardýðýnda ayný yerde takýlmakta –usta
sonunda
“ olmaz böyle” deyip fýrladý yataktan
bir aþaðý kata bir yukarý kata
indi -çýktý
çýktý-indi
olmadý-
-yetmedi
tutmadý-
tüm ýþýklarý açtý
hatta balkon kapýlarýný da
uzandý geceye baktý
geceyse mutlu
yýldýz yaylasýnda - ay otlanýyor
damlarýn ýþýklarý sönük, hava dingin
ýlýk rüzgârýn koynunda uyuyor perdeler
karanlýða yavaþ yavaþ gün ýþýðýnýn saçaklarýnýn uzanmasýndan daðlar aðaçlar...
bütün mahlukatlar mest...
cýrcýr böceðinden bile çýt yok
“ne yani
bir periþan ben miyim” diye
tam hasedinden çat diye çatlayacak-tý
-ki boðazý açýkta kalmýþ-
da üþütmüþ gibi
hýrlak ses tonuyla bir “ üüürü-üüü” çýðlýðý
“oh! be” deyip rahatladý
sanki ayaklarýnda ki o çýlgýn sýzý geçmiþ
çekilmiþti gözünün önünden o kanlý sahne
huzurla
döndü saðýna...
sessizlik
tenhalara kaçýþýrken
þehirse kirli gözlerindeki mahmurluðu oðuþturdu
tatlý bir telaþ
ince kýpýrdanýþlar... tüm canlýlar daðlar ovalar
güne gülümserken
"o" nihayet
yataðýna yapýþmýþ bedenine aldýrmayan yorgun bacaklarýný
çoktan uykuya kanatlandýrmýþtý bile...
ayþe uçar
08-10-2013