Yaðmur yaðýyor þehre Pek hoþ toprak kokusu Sen yoksun Ve rüzgâr esiyor sevdiðin gibi Çiçekler bahara hazýrlanýyor Camlarda mutluluk telaþý Bütün lambalar yanýyor Sen yoksun…
Baþýmý sokacak bir ev Artýk bir iþim var Eþim, dostum, akrabam Arkadaþým var Cisme döndü senden sonra Bütün hayallerim Ve bir umudu sýkýca tutuyor Ellerim Fakat sen yoksun…
Neye baksam o yüzden eksik Neye dokunsam soðuk Gece yarýsý saymam Bütün uzak yýldýzlarý Bütün þehri dolaþmam Bir ayak izi arar gibi Yalnýzlýðýmdan…
Hani baktýðýnda yüzüme Diniyordu ya tüm sancýlarým Garipliðim Fakirliðim Yýrtýk pabuçlarým kayboluyordu ya biran Yeniden arýyor insan Bir gözün aydýnlýðýna kurulan sarayý
Kim bilir sende uydun havasýna Bu cebe sýkýþan hayatýn Ve unuttun bir þiirin saflýðýný Dudaklarýmda Þimdi yüzüne baktýðýn Elinden tuttuðun kim Adýný kar tanesine yazdýðým Sevdiðim
Bu gece bir baþka parlak ay Bu gece yakamozlar düðünde Kaldýrýmlar daha sýcak Üsküdar sahilinde Her oltadan bir aþk çýkýyor Ah! Bir tek sen yoksun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğra34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.