sadece ATEÞ....... Ne zaman ki kipirdansa yuregim þiir yazmaya gider ellerim Kaybetmiþim sesimi de konuþamýyorum demektir, alfabemi tüketmiþim de, göynüm yine kagit kesigi dolmus gibi… Ne zaman yazmaya kalksam, çölün tam ortasýnda kaybolmuþum da, neresi kuzey, neresi kýble anlamaktan yoksun kalmýþým demektir. Hangi kelimeleri ard arda sýralarsam sýralayayým; hangi huzun hangi yaþam sancýsý hangi çocuðun çaresizliði hangi kadýnýn ateþi hangi yaþlý kadinin bilgeliði, dökülürse dökülsün murekkebimden biline ki kelimeler tükenmiþ yangýn baþlamýþ sessizliklerimde…. ve ben bu þiiri , böyle konusuz, böyle öznesiz böyle oyunsuz yazmýþsam biline ki, ne ses kalmýþ, ne kelime kalmýþ, ne tecrübe kalmýþ ne umut kalmýþ, ne ben kalmýþ, sadece ateþ KALMIÞ, sadece ATEÞ…….
Mýsra Mumcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mısra Mumcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.