Bana ne yetimden, bana ne duldan
Kimsenin ipini ulamam Yeðen!
Gözümü boyayan sýrmalý çuldan
Koparýp kendimi; alamam Yeðen!
Özenip yokluða; dalamam Yeðen!
Ne kadar aðlasan kimseyi duymam
Acýyýp haline malýma kýymam
Vicdaný boþadým doðruya uymam
Her boyun eðeni; bulamam Yeðen!
Güneþte yananý; sulamam Yeðen!
Uydurup yalandan kendime dini
Gizlice besledim büyüttüm kini
Elimle çýkardým þiþeden cini
Sarýldý belime; gelemem Yeðen!
Bedava ununu; elemem Yeðen!
Zýrnýkta istesen, günahý vermem
‘’Repo’’ dadýr param, önüne sermem
Çalmazsa curanýn telini germem
Aðlasa bebeler; belemem Yeðen!
Gözyaþý dökseler; silemem Yeðen!
Dayýnýn tek yolu; menfaat-para
Gerisi palavra, geçmeyen tura
Ýpleri kopardýk bozuldu ara
Derdinin merhemi; olamam Yeðen!
Sararýp sen gibi; solamam Yeðen!
Ýsmail Süklüm
( Þiirime yorumlarýyla destek olan gönül dostlarýma sonsuz teþekkürlerimi sunarým)
05 EKÝM 2013
KASTAMONU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.