Yün misali; ellerinle sıvala
Döndür beni, senle sarmaş olayım.
Nazlanırsam peşim sıra kovala
Kucağında azcık huzur bulayım.
Hevesimdir peykin gibi dolaşmak
Sarhoş eden çekimine bulaşmak.
Dertlerimin çaresidir, bu derman!
Eğir beni, ne olursun be kirman!
İncelirim dolandıkça beline
Bu sarmalda perçinlenip yanarım.
Bırakırım içe çeken yeline
Kapıldıkça, yudum yudum kanarım.
Yalvarırım sızıları oyalat
Giz sızdıran camlarımı boyalat.
Kış çatmadan hasılıma, ol harman!
Eğir beni, ne olursun be kirman!
Düzlemeli, tavafların bu hızla
Gönlümdeki yol vermeyen tümseği.
Umutlarım söner iken yıldızla
Özlettirir közde açan semseği.
Tepemizde üç-beş baykuş tünese
Gecelerde yollarımı bünese
Kuytuların üşütüyor, ah orman!
Eğir beni, ne olursun be kirman!
Uzattıkça ebet ile ezeli
Gevşemeden araları sıkıla.
Kem bakanlar içimizi sezeli
Örseleme sevdamızı çıkıla.
Bıkmaz mısın döşedikçe öte hat?
Ne olursun günahıma kese at.
Yırtılmalı hakkımızda; o ferman!
Eğir beni, ne olursun be kirman!
İsmail Süklüm
Semsek: pide, börek çeşidi
Bünemek: Tıkamak kapatmak
22 ARALIK 2013
KASTAMONU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.