Sevgilide Can Bulan Sevdalar

Sen bu kadar susmazdýn
Bu kadar uzaklarda yankýlanmazdý sesin
Ve bu kadar çatýlmazdý kaþlarýn sevgilim
En acýmasýz zamanlarda bile gülümserdi yüzün...

Güneþtin güne ýþýk saçan
Geceydin yýldýz yýldýz parlayan...

Kar misali küreyip alsalardý ömrünü elinden
Utanýr, söyleyemezdin
Býrakýn bu hayat benim diyemezdin
Göz çukurlarýnda saklardýn yaþlarýný
Kimselere gösteremezdin
Çünkü erkektin sen aðlayamazdýn
Zincire vursalar da aþkýný
Dilini baðlar konuþamazdýn sevgilim...

Bazen kalemin elinde, þiire vururdun kendini
Bir ömrü besteler, dokunurdun sazýnýn teline
Bazen usunu yoklar, ayýklardýn siyahla beyazý
Düþlerini düþürürdün ak bir kaðýda
Sonra sessizce çekip giderdin
Akýl yorgunluðun yanýnda...

Renksiz ve ýssýz karanlýklara inat
Güneþi beklerdin umutla
Her perde çekiliþinde ýþýða
Bulutlara tutunur çýkardýn aydýnlýða
Can bulurdu soluðun mavi derinliklerde...

Býrakmazdýn hayatýn öteki yüzüne sevdaný
Sayfalar dolusu çiçek olur açardý duygularýn
Kurutulmuþ gül mevsimini andýrýrdý kitaplarýn
Hiç bitmezdi yapraklar arasýnda sonbahar...

Sen beni, ben seni habersiz büyütürdük
Eþsizliklerin öteki yüzünde
Adsýz kahýrlar, hoyrat yalnýzlýklar
Korkarak geçerdi yanýmýzdan görünce bizi...

Unutma sevgilim. Bütün renkler seninle güzel
Sen kitabýmýn arasýndaki aþk
Kalbimin ortasýndaki sevda
Ve sen,
Usumun en güçlü yerindeki sevgilisin...


Rukiye Çelik
4 Ekim 2013/Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: