Yağsan Ömrüme Aşk Gibi
Umudun dar sapaklarýndan düze iniyor âþýklar
Ereðini yitirmiþ bir eþkýya kahkahasý daðlarýmda
Her düþ kendi masalýna tutunarak mayalanýr aþka
Anlamsýz bir denklemin namlusu parlarken güneþte.
Susup bir gün savaðýnýn koyu gölgesine uzanarak
Kanamalý bir düþün içinde tutunmak senli günlere
Islanmýþ bir mevsim artýðýna sevda çulunu sererek
Dudaklarýndaki maviþ denizlerde boðulmak seninle.
Usulca içime sýzan karanlýk gibi saçlarýna dokunmak
Sýrrýmý güneþten önce gül dallarýna asarak kurutmak
Sen uyanmadan heybemdeki sabrý nehirlere salmak
Kirpiðindeki o öldüren gizemle yüreðini kucaklamak.
Yaðmurlar yaðýyor parmaklarýmdaki kör hücrelere
Usul usul bir sevdanýn irini akýyor talan þehirlerime
Yaðsan ömrüme aþk gibi, karýþsan mevsimlerime
Yaþasam seni, þu kahýrlý ömrün kýraç mezralarýnda.
Düðümlendikçe boðazýma, sana yutkunmak sabýrla
Yoksul düþlerimin yol ayrýmlarýnda pusulam olsan
Uzak bir yolculuða sarsam seni, yokluðuna sarýlsam
Her gece sayýklamalý bir düþ gibi içinde soyunsam.
Bu kýþ da üþümesin kanatlarýn, konuver pencereme
Aþkýn duvarýndaki nem gibi çevir yüreðini gözlerime
Muþtulu yalnýzlýkla doðsun seherler, aný ol çerçevemde
Damarlarýmdaki aþk gibi dolaþmalýyým kadýn cennetinde.
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.