Şer'a!... Şer'a!... Şer'a!...

1)

Sanýyorlar ki bizden daha üzgünler!
Hatta sanýyorlar ki ’öyle deðil de böyledir’ o iþler!

Biz ise kalabalýklar arasýnda düþünmek yerine yanmak zorundayýz!
Onlarsa o küçük yangýnlarýnda enine boyuna düþünürler!

Biz bu daðýnýklýkta kendimizle beraber onlarý taþýrken,
Onlar o düzenli dünyalarýnda kendilerini bile taþýyamazlar!

Bizi, ”sevmemekle", kendilerini de “çok sevmekle” açýklarlar.

Vermezsek giderler.
Verirsek çökerler.

Hayatlarýný öyle kurar, böyle de dikey çoðalýrlar.
Biz ise ha bire yatay uðuldarýz.

Onlar devleti ve yaþamayý çok severler!
Biz ise bu ikisinin dibinde kanarýz!

Yine de hayatlarýný önemseriz.
"Hayatý güzelleþtiresiniz diye varsýnýz" deriz.
Kýymetleriyle çaðýldasýnlar deyu...

Biz öyle deðiliz
Bugün ayrýlsak aralarýndan, ruhlarý duymaz
Rüyalarýnda görmezler, anlamazlar bile
Kýrýlmazlar da, yaþamaya devam ederler.

Bize ise kýran girer.
Yüzümüz bakmaktan yorgun!

"Aç mýsýnýz" diye sorarýz hep!
Vitrin camlarýna sadece, dökülen saçlarý için bakan biz
Hangi etiketlerin pahalý aralýklarý için düþünemeyecek kadar ucuzuz!

Maðazalardan içeri "iþ var mý" diye girmekten öte
Camilerden içre "dost var mý" deyu girmekten öte
Adýmlarýmýzý biriktirirken, birileri yýlan.
Ne zaman yola çýksak, ardýmýzda yýlandýr, o birileri!


2)

(Bir anlam varsa eðer...
Varlýðýmýza yontamayýz.
Var ediþin kendisi varoluþun içinde kýymetli...

Gerisi yaþamak ki o tribünlerin iþi, kortejlerin...
Sýraya girmeyene ekmek yok, hava yok, su yok!
Ýþte en büyük küfrü yeryüzünün!)

O küs. Bu küs. Þu küs.
O öyle. Bu böyle. Þu þöyle.
O bekliyor. Bu istiyor. Þu söylüyor.
Bir tanesi gelip de istemeden ve istetmeden yanýmýza oturup susmuyor!
Sessiz ve derin uzaklara bakýp dalmýyor
“Burasý neresi? Nereye gidelim?” demiyor!
Herkes yolu biliyor, herkes olayý çözmüþ, herkesin bir klavuzu var!
Bilgi, algý, yargý...
O öyle, bu böyle, þu þöyle
“O var ya o, o aslýnda þöyle! ...
Þu var ya þu, þu aslýnda böyle!” ...
Biz derin bir acýyla
gözlerimizi kapatýp, böylesi zamanlarda
Ýçimizden dýþýmýza doðru fýsýldýyoruz:
"Þer’a!... Þer’a!... Þer’a!...”

Þer’a duyuyor musun bizi...
Þer’a, hayat ýrmaðý, akýyor musun?
Yüzün hayat dolu..
Hayatýndan kaç yüz yýl geçti?
Bizi yüzdüler
Yüzümüze bakma Þer’a..
Baktýðýmýz yere bak, gittiðin yere gelelim
Sorma bize bir þey
Konuþmayalým, hiç
Kelimeler kopartýr, kurtar kendini
Rüzgarlarý dinlesek yine yeter Þer’a..
Yaðmurlarý izlesek yine yeter
Yýldýrýmlarý tanýsak
Denizleri bilsek yine yeter...

Kelimeler ki birer mezarlýktýr.
Hayvanlar koklaþa koklaþa,
Ýnsanlar ise konuþa konuþa ölür.
Yaþamak, sessizliðin içinde kalbini taþýmak,
Kalabalýklarýn içinde ise duasýný kaybetmemektir.
Þer’a ne zaman sana seslenmezsek o zaman duy bizi!
Sustuðumuz zaman Þer’a bil ki sana sesleniyoruz.
Ýçimizde canýmýz kývranýyor
Canýmýzda ise sen...
Sen ise bizden uzak, biz ise senden daha uzaklara gideceðiz.


3)

Düþünmen lazým!
Düþün Þer’a...

Ýstediði olmayýnca o sevgilerin, kalplerinin yerine nasýl öfke koyduklarýný düþün!
Doyunca þükreden
Acýkýnca sabredenlerin dünyasýnda
Doyarken paylaþan
Acýkýnca þükreden bir hüznü bilmez onlar.
Biz hüzünlerin kardeþleriyiz Þer’a!
Dalýp dalýp gitmelerin hemþerileri...
Bize hep "dinlemiyorsunuz" derler
Ne inlediðimizi ne bilsinler!
Baksalar görürler
Bakmazlar ki!

Biz bizi tanýyalým yeter, Þer’a
Biz yabancýyýz. Bunu asla unutma!
Biz kayýbýz, ayýbýz, ýzdýrabýz!
Biz caddenin meydana bakan ýþýklý tarafýnda deðil
Þehrin altýndakilerle karanlýk tarafýndayýz.

Kardeþlerimiz gelecek, cezalandýrýlmýþ, anlaþýlmamýþlar olarak!
Çal þimdi bizim türkümüzü Þer’a
Iþýklarý yak.
Çaylarýmýzý koy!
Kapýyý arala...
Otur þöyle...
Bizim hikayemizi anlatacaðýz sana...

Kayýpkentli - 4 Eylül 2013
05:25
Fatih-Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: