KUŞKULU SAATLER

Zaman aðýr aðýr ilerliyor
ve bozuk bir saat
zamanlý zamansýz acý bir haberi veriyor sanki.

Kuþkular uyanýyor düþüncelerimin
en kuytu köþesinde,
ýssýz düþünceler þaha kalkýyor,
sebebi bu kuru gürültü.

Yalnýzlýklar uyanýyor
sabahýn erken saatlerinde
bir daha yatmamacasýna…

Birbiri ardýna dizilmiþ
bir sürü olumsuzluk
güneþin aydýnlýðýný gölgeliyor
ve meyus bir sabah daha oluveriyor,
uyanmak istemiyorum.

Uyuþuk akþamlarda gömün beni,
hareketsiz,
duraðan
ve miskin.
Bir ölü nasýl gömülürse, karanlýða gömün diyorum,
güneþi görmeyeyim.
Karanlýðý kazýn!
Bakýn içinde ne dertlerim var
saklý kalmýþ
ama sakýn acýmayýn bana,
‘vah!’ çekmeyin arkamdan.

Yarý bozuk saatimi koyun yanýma
yine en acý haberleri okusun
kekeleyerek.

Zaman aðýr aðýr ilerlesin.
Yavaþ yavaþ gelen arkasýna bakarak gidermiþ,
hýzlý gelip çabucak gidenlerin aksine.
Çabuk unutuluyorlar,
çabuk ölüyorlar.
Hýz öldürür diye boþuna demiyorlar herhalde
ve ölüm arkasýna bakmýyor.

Arkama bakarak gideceðim, gözlerim arkamda…
Geçmiþle bugün arasýnda
sýradan bir zamanda arayýn beni.
Her saniyesinde benden bir iz bulacaksýnýz,
bende bir parça...

Sosyal Medyada Paylaşın: