yalnýzca bir karanlýk anlatýr beni sana sýrýl sýklam tenim avuturum kendimi.
içim soðuk bu gecede yalnýzým.
gökyüzüne bakan çocuk gibi dökülür gözlerde umut çekerim içimi.
acýmasýz gülümsemeler hüzün misali.
bu gece sevimsizdi yýldýzlar sanki yaþadým içimde ne varsa yumrukladým duvarlarý gönlüme ferman düþtü boþ verdim hayatý.
gece karanlýk ve sessizdi çaðýrdým hüznümü hala gömmüþtü sessizliðini içime gülümsemedi öldüðüme görünmez oldu buluþmalar yine canlandý gözümde eskiler öylesine geçip gitti gençliðim... Hüseyin YANMAZ 02/10/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.