Karanlýk Geceler yine zindan Gün yine kötü Penceremden Bakarken karanlýk gecelere
Gün batarken Arar gözlerim seni Kývýlcýmlar savrulur Yürek baðrým yanar Karanlýða kaldýðým geceler Penceremin puslu camlarýnda Gözlerken yolunu
Dört duvar arasýnda Yalnýzlýðýmý anlatýrken yýldýzlara Gözlerim yaþ ile doldu Karanlýðým hiç bitmeyecek gibiydi sanki bana
Uzaklarda yine ben Adýný anarken Bir kývýlcým yakar içimi Sensiz kaldýðým geceler
Hayallerim karýþýr denizin dalgasýna Yýldýzlar göz kýrpar sus dercesine Beni benden bezdiren yaþamaya mahkum eden Sana olan sevdam
Tutamadým kendimi Gecem hep karanlýk Yýkýlsýn yalan dünya Kilit vursamda kalbime Yosunlaþtý acý hüzün hasret Yinede sen dercesine Döner bakar ardýna kanayan yaram Kovalar beni karanlýk gecelere... Hüseyin yanmaz 07/03/2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.